|
|
|
|
|
Τι είναι άραγε αυτό, που αδιαφορώντας σχεδόν για τη δική μας κάθε φορά συνειδητή θέση και προσπάθεια, συνεχίζει -αέναα μήπως- να γράφει τροχιά μέσα στο χρόνο, στη δική του δυναμική, να σβήνει και να δυναμώνει, και προτού τελείως σβήσει να ξεκινά απ’ την αρχή, πάλι απ’ την αρχή, από μιαν άλλη αρχή…
Όμως, αφού -κατά πως παρατηρεί ο Hellinger- οι κινήσεις της ψυχής είναι αργές, είναι πιθανό η ζωή και η εμπειρία να παράγουν συνεχώς τον εαυτό τους, όμοια μ' ένα χρυσαλιφούρφουρο στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης -και της καθημερινότητας μας επίσης...
Πιστεύω πως όπου υπάρχουν ανθρώπινα προβλήματα υπάρχουν και ανθρώπινες λύσεις, και πως κάθε πρόβλημα εμπεριέχει τη λύση του. H θεραπεία είναι μια συνεχής καλλιέργεια ζωής, και όλοι οι άνθρωποι έχουν τις κατάλληλες αυτο-ιαματικές ικανότητες: οι θεραπευτές είναι εκείνοι που (βασικά) τους συνοδεύουν, στις περιόδους που αυτές έχουν καμφθεί, ώσπου (και πάλι) να κινητοποιηθούν –γιατί μάλλον δεν μπορεί κανείς να πάρει κάτι που δεν έχει ήδη…
Τόσο η βασική μου παιδεία σε θετικές σπουδές, όσο και η πολύχρονη εκπαίδευσή μου στην Συστημική Προσέγγιση, τη Συμβουλευτική και τη Συστημική Αναπαράσταση, με βοηθούν να αντιμετωπίζω με ολοένα και βαθύτερο σεβασμό τους ανθρώπους και τα θέματα που δυσκολεύουν τη ζωή τους -βασική προϋπόθεση άλλωστε για οποιαδήποτε κίνηση της ψυχής- και μαζί τους να αναπτύσσομαι συνεχώς κι εγώ.
Απ’ όλα πιο πολύ αγάπησα τα λάθη των ανθρώπων, κι αυτούς που έχουν την ταπεινότητα να τα κάνουν. Κοντολογίς θα έλεγα, πως είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που τον γέννησαν συνηθισμένοι (ευτυχώς) γονείς, παντρεύτηκα έναν επίσης συνηθισμένο (και γι’ αυτό, υπέροχο) άντρα, έκανα συνηθισμένα (και γι’ αυτό, θαυμάσια) παιδιά και απευθύνομαι σε συνηθισμένους (και γι’ αυτό, μοναδικούς) ανθρώπους… Γιατί η ζωή, κατά πως λέει κι ο Hellinger, βιώνεται στη συνηθισμένη ζωή. Κι εγώ συμφωνώ.